Prentenboek
'VLINDERKIND'
Aan een prentenboek gaat héél wat werk vooraf! Om je een idee te geven, ik heb er meer dan 2 jaar aan gewerkt.... Je begint met een verhaal, en daarna de tekeningen, ja inderdaad, in die volgorde maar er zitten nog massa's stapjes tussen, en rond.
Maar! Want een boeiende weg en ontdekkingstocht was me dat!
Wil jij weten hoe een prentenboek tot stand komt? Lees dan hierover even mee...
VLINDERKIND. Aflevering 1
In augustus 2020 schreef ik dit:
Vakantie in augustus 2020. Opgesloten in mijn kot. Verborgen voor de hitte. Verstopt voor Corona. Geen uitstapjes. Geen vrienden. Bubbelen met z'n twee.
Te warm voor de tuin. Te heet voor de kuis. Smelten in mijn buro.
De wandelchallenge voorbij.
Dus..... Heb ik dan maar een nieuw prentenboek geschreven!
Getiteld "VLINDERKIND".....
Wordt vervolgd!
Update augustus 2022:
Twee jaar geleden begon ik aan dit prentenboek. Maar het wou maar niet vlotten. Al die tijd zat ik te strugglen aan mijn tekentafel. Keer op keer begon ik helemaal opnieuw. Ik liet het soms een hele tijd rusten, en nam het dan weer vast. En hoewel alles glashelder in mijn hoofd zat, leek het er maar niet uit te komen...
En ook de grote boze buitenwereld werkte niet mee... Ik geef het niet graag toe, maar het is wel zo.
Vandaag, 18 augustus 2022:
Ondertussen ben ik nu al 4 weken keihard aan het werken. Want o o o ik zou jullie dit boek zóooooo graag kunnen tonen op de expositie! Maar om dit voor elkaar te krijgen moet ik over een dikke week klaar zijn met de tekeningen. Dat wordt dus nog stevig doorwerken...
Maar, het krijgt ein-de-lijk vorm!!!!
Ik ga er voor.
Opgeven is geen optie.
Ik wil jullie in december kunnen ontmoeten. Met deze Vlinderkinderen aan onze zij!
Geloof me, je zal op dat moment beseffen waarom.
Op dit moment kan ik echter wel wat steun gebruiken, geef ik toe. En positieve energie. Want het blijft een huzarenstukje dit boek.
Zit jij aan mijn zij?
VLINDERKIND. Aflevering 2.
Gisteren vertelde ik jullie over mijn strijd om dit boek op papier te krijgen. Vanaf vandaag toon ik jullie stapjes uit dit hele proces.
Zoals bevoorbeeld de hoofdpersonages! Dat is meer dan een ventje tekenen he. Want dat “ventje”, dat moet wel gedurende 40 pagina’s doorheen je boek bewegen. Liggen, zitten, springen, vliegen,… Daarvoor maak je dus een hele karakterstudie waarin je de kleine mensjes niet enkel gevoelsmatig leven moet geven maar ook een beetje technisch moet uitdokteren.
Een half jaar geleden ontwikkelde ik volledig nieuwe personnages. De vorige Tobias en Ella waren niet zoals ik ze voelde. Dus begon ik opnieuw. En toen werden ze geboren, opnieuw.
VLINDERKIND. Aflevering 3.
In het begin dat ik aan dit boek werkte maakte ik hele studies van allerlei bloemen. De ene al tropischer dan de andere. Want dit verhaal speelt zich af in een "wonderlijke wereld", althans dat schrijf ik toch dus ik dacht dat een overvloed aan speciale bloemen in duizend en één vormen was wat ik nodig had...
Tot het weer tot me doordrong dat het de eenvoud is die het meeste spreekt. Dat het net die eenvoud is die ook in Ella zit... Ella in haar shirtje en broekje. Zomaar weggeplukt waar ze was. En Tobias in zijn pijama outfit. Ik had hun 'look' bewust zo gekozen.
De echte wonderlijke wereld van dit verhaal zit hem net in die eenvoud. Die zachte tederheid. Het gewone van het leven hier. De eenvoud in vormen.
Dus kwamen er slechts enkele, eenvoudige bloemenvormen. Teder, zacht, maar wel in grote getale. Geteld heb ik ze niet, het zijn er vééél geworden. Echt echt veel!
In dit boek beloof ik jou honderden bloemetjes.
VLINDERKIND. Aflevering 4
Ik vertelde je al even over de hoofdpersonages uit dit boek. Ella en Tobias heten ze! En ’t zijn zo’n schatjes, al zeg ik het zelf
Ken je dat, van die kindervoetjes waarin je wil bijten? Die je zowaar zou willen opeten? Wel, ik zou Ella haar voetjes wel willen opeten. Ze zijn om in te bijten. In dit boek heb ik ze maar liefst 36 keer getekend…
Vroeger tekende ik nooit kinderfiguurtjes op blote voeten. Ik dacht dat ik dat niet kon, of ik vond schoenen logischer. Nooit blote voeten. Maar echt. Ik ben er helemaal verliefd op geworden. Op blote voetjes tekenen. Net als stipjes trouwens. I looooooooove stipjes. Zo heerlijk rustgevend.
Op mijn website kan je al een filmpje bekijken. Om helemaal zen te worden van stipjes
Wil jij binnenkort ook in Ella’s voetjes kunnen bijten? Nu is hét moment om ze vast te pakken. Dit prentenboek gaat in pre-sale mét bijhorende korting!
Wil je je boek graag gesigneerd? Dat kan, via je bestelling kan je je boodschap doorgeven of op de expositie in december.
VLINDERKIND. Aflevering 5
De dag dat het “Doosje vol magie” naar de drukkerij ging, 10 juli, naam ik dit prentenboek project na lange tijd weer vast. Het moest en zou eindelijk af geraken. Maar het creatieve proces laat zich niet opjagen! En ook de omstandigheden werkten niet mee.
Een bloedhete zomer bevoorbeeld…. En dat wil zeggen: een tekenkamer waar de gordijnen non stop potdicht blijven. De hele dag in het duister werken dus, terwijl het zweet van je afdruipt want in de kamer is het 30° en meer. ’s Ochtends om 7u al beginnen, ’s avonds om 22u stoppen. Heel even de gordijnen open om wat foto’s te maken en dan weer snel dicht. Filmen in het donker. Het zij zo. De aquarelverf droogt razend snel. Té snel. De zon is fel. Het is puffen en zweten. Dat laatste ook figuurlijk.
Ik blijf puffen en zweten.... En opnieuw beginnen. Met elke tekening een stukje krachtiger, en een stukje zachter.
Geen andere opdrachten, geen andere taken, enkel Vlinderkind. De hele dag.
VLINDERKIND. Aflevering 6
De dag dat het “Doosje vol magie” naar de drukkerij ging, 10 juli, naam ik dit project na lange tijd weer vast. Het moest en zou eindelijk af geraken. Maar het creatieve proces laat zich niet opjagen! En ook de omstandigheden werkten niet mee.
Een bloedhete zomer bevoorbeeld… En dat wil zeggen: een tekenkamer waar de gordijnen non stop potdicht blijven. De hele dag in het duister werken dus, terwijl het zweet van je afdruipt want in de kamer is het 30° en meer. ’s Ochtends om 7u al beginnen, ’s avonds om 22u stoppen. Heel even de gordijnen open om wat foto’s te maken en dan weer snel dicht. Filmen in het donker. Het zij zo. De aquarelverf droogt razend snel. Té snel. De zon is fel. Het is puffen en zweten. Dat laatste ook figuurlijk.
Mijn derde prentenboek zal ik wel in de winter maken, denk ik dan
Maar eerst moet deze klaar.
Ik blijf puffen en zweten.
VLINDERKIND. Aflevering 7
Wie mij al langer volgt weet dat ik enkel met aquarel werk (op een streepje potlood na). En dat dat een nogal eigenwijs en eigenzinnig materiaal is. In tegenstelling tot acryl of olieverf, dat je tot op de millimeter in het gareel kan houden heb je dat met aquarel dus niet. ’t is te zeggen, je kán het zo gebruiken maar dan voelt dit voor mij altijd als gewoon vakjes inkleuren. En dat is niet wat ik wil maken. Niet in dit boek…
Ik wil dit verhaal vertellen net dóór dat onvoorspelbare. Het gekleurde water dat zijn weg zoekt, vloeit, stroomt waar het heen wil... En ik die het intuïtief volg. Dus ja, dat spatje, die rand of vlek retoucheer ik niet. Of het bewust loslaten van de kleur. In het niets laten eindigen. Een einde op papier, maar een kans om in jouw hoofd verder te kleuren.
Het zijn die dingen die mijn tekeningen tot leven brengen. Ik laat het bewust deel uitmaken van het verhaal.
Voor mij is het de ziel van aquarel en het mooiste aan mijn ambacht, mijn beroep.
En naar mijn gevoel heeft dit boek net deze ziel nodig! We steken rouw en verdriet toch ook niet in gekleurde vlakjes. De flow, de intuïtie, de imperfectie, het zoeken, vinden, en het kreunen, de tranen die vloeien.
Verdriet dat bestaansrecht moet krijgen.
Daarom maak ik dus dit boek. Om verdriet en gemis bestaansrecht te geven.
VLINDERKIND. Aflevering 8
Het boek dus. VLINDERKIND.
Man man wat was me dat... Ik hou wel van een uitdaging maar dit, neen dit was een ware strijd!
Het verhaal vloeide vanzelf. De tekeningen zouden dus ook vanzelf volgen.... Dacht ik. Tweeën half jaar lang zat ik ze vechten aan de tekentafel. Keer op keer begon ik helemaal opnieuw. Het vlotte gewoon niet...
Het leek wel Murphy. Schetsboek ging kwijt , maar vond ik gelukkig terug. Maar prints, copies en scans leken keer op keer wel in de Bermuda driehoek te verdwijnen.
Een prachtig afgewerkte tekening kreeg een vuile veeg, een andere werd helemaal volgespat tijdens een ander avontuur.
En daar gingen we. Opnieuw.
En opnieuw.
Telkens opnieuw voelde het goed om de boel rusten. Het zat glashelder in mijn hoofd, maar het kwam er gewoon niet uit.
De rust werd een op de lange baan schuiven. De baan werd steeds langer.
Klanten die het boek al besteld hadden werden steeds ongeruster. Ikzelf steeds gefrustreerder.
Ondertussen had ik ook volledig nieuwe karakters ontwikkeld. Twee nieuwe personages. Dus werkelijk van voren af aan opnieuw. O dit voelde zo goed. Nu zou het eindelijk gaan stromen.
Maar corona bleef aanslepen.
En een oorlog begon.
De andere bestellingen gingen niet vlot genoeg.
En de rekening liep leeg.
Het boek begon eindelijk vorm te krijgen.
Maar wie ging dit project betalen?
Murphy?
Maar ik zette door. Ik bleef volharden. Ik bleef zoeken. Opgeven was gewoon geen optie. Punt uit.
Ik hakte de knoop door. Dit boek moest en zou op de expo liggen! Dat maakte dat ik nog maar enkele weken had voordat het bij de fotografe moest liggen.
Ik ging ervoor. 100% focus. De klok rond.
Maar nu kan ik jullie alvast vertellen dat het helemaal goed komt!!!!! En ik ben er zelf ondersteboven van. Die strijd moest ik blijkbaar strijden. Als ik nu naar de eerste tekeningen kijk... wow, wat een verschil. Het is zo veel beter, zo veel mooier, zo veel meer tederheid en zacht sterk.
Het is prachtig geworden, al zeg ik het zelf.
Met kleine oogjes maar met een grote glimlach.
I did it.
VLINDERKIND. Aflevering 9
Vanmorgen ben ik naar Zedelgem gereden om de tekeningen naar de fotografe te brengen. Scannen dat gebeurt niet meer, nu wordt dat met technische camera gefotografeerd.
Terwijl zij later deze week die opnames maakt heb ik tijd voor een korte powernap. 't is nodig. Maandenlang keihard gewerkt. Het dankjeweldagboek, het doosje vol magie, de verjaardagskalender en het prentenboek,... Alleen al aan het boek ben ik meer dan 2 jaar bezig. Al mijn projecten kruipen diep in mij maar mijn Vlinderkinderen Ella en Tobias hebben toch wel een heel bijzonder plekje opgeëist.
Nu even mijn ogen dicht tot ik de foto's heb en de layout kan maken. Daarna kan het naar de drukkerij. Ik zucht van opluchting al heb ik het nog steeds moeilijk om mijn Vlinderkind los te laten... Maar ik moet wel, ze moet de wijde wereld in kunnen fladderen! Ze heeft zóveel moois te verte....zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
VLINDERKIND. Aflevering 10
Anderhalf jaar lang zat ik te tobben over enkel de eerste pagina van dit boek. Want in het begin van het verhaal sterft Ella. Ja, ze sterft op de eerste pagina omdat ze natuurlijk een vlinderkind wordt....
Maar ik twijfelde anderhalf jaar lang óf ik Ella zo zou tekenen of niet, en hoé ik dat dan ging uitbeelden...
Maar ik heb het gedaan. Waarschijnlijk het allereerste prentenboek waar dit gebeurt.
Dit boek gaat tenslotte over rouwen. Over sterrenkindjes. Met dit boek wil ik het immense verdriet en gemis bestaansrecht geven.
Dat ik Ella wel degelijk zo wil tekenen, dat is misschien voor sommigen van jullie een schok. Maar weet je, het hoort er gewoon bij. Ella kán geen vlinderkind worden zonder eerst te sterven... Zelfs in dit prentenboek, dat echt volledig een fantasieverhaal is kan ik niet om de realiteit heen. En ja, die realiteit hoort bij het leven, en dus ook bij het hérleven. En dat herleven, daar gaat dit verhaal over.
Dus bleef ik tobben, al die tijd lang over hóe ik het zou tekenen. En bij deze, is de beslissing genomen.
En ik koos uiteraard voor een extra zachte en warme stijl...
VLINDERKIND is een verhaal over leven na de dood, maar ook over groeien, en worden wie je kan of wil zijn. Het is een universeel verhaal voor jong en oud waarin liefde en vriendschap centraal staan. Een liefde die krachtiger is dan verdriet.
VLINDERKIND. Aflevering 11
Nu mijn Vlinderkind naar de drukkerij vertrekt wordt het tijd om haar de wijde wereld in te laten fladderen. Op weg naar al wie haar mooie boodschap nodig heeft...
En daarvoor doe ik een WARME OPROEP aan jullie allemaal!
Want iedereen kent wel iemand in rouw. Iedereen kent wel iemand die een kind verloor... Een zwangerschapsverlies, een jong kind of zelfs al volwassen kind. Dit boek is er voor iedereen die iemand mist.
Schenk hen een exemplaar. Het zegt zo veel meer dan woorden. Het geeft je de woorden die jij zelf niet kon vinden.
En schenk er eentje aan jezelf. Want jij, die zo van mijn werk houdt, weet dat dit lieve Vlinderkind jóu nodig heeft om te kunnen groeien!
De pre-sale korting eindigt morgen.
Bestel je een boek voor iemand anders? Laat het dan even weten in de opmerkingen. Ik kan het rechtstreeks naar hen versturen met een persoonlijke boodschap van jou.