Maar ik móet zoveel...
- Els
- 5 nov
- 1 minuten om te lezen
'Maar ik móet zoveel.......'
Zuchtte ze en zakte daarbij een decimeter of twee naar beneden. Het enige wat ik kon antwoorden was 'Ik weet het schat...'
Ze ging naar school, naar de bijles, naar de opvang, naar de psycholoog, naar de logopedie, ... Hobby's had ze inmiddels allemaal opgegeven.
Ze was negen.
En ik kon haar alleen maar gelijk geven. Dat kind moest veel te veel. Het enige wat ik kon denken was 'omg, kind als jij dat nu al zegt...' De gedachte deed werkelijk pijn in mijn buik.
Waarom moet dit kind zo veel?
Het is onze realiteit in het jaar des Heeren 2025. Zoveel moetjes, zo weinig magjes. Zelfs een kind van negen is al dolgedraaid. Presteren, verbeteren, testen, labelen, bijsturen, bijwerken, en de dag erna opnieuw.
Mogen ze nog kind zijn?
Spelen, ravotten. Creatief zijn.
Gewoon op het gras liggen.
Ademen.
Zijn.
Ook de negenjarigen zijn dit al verleerd. Even halt houden, gewoon zijn.
En alleen maar ademen.
Opmerkingen